Pages

Tuesday 17 May 2011

စာအုပ္မ်ားႏွင့္က်မ

ခုတေလာစာေတြအရမ္းဖတ္ခ်င္ေနသည္။ဖတ္လည္းဖတ္ေနမိသည္။စာအုပ္ေတြကိုေတာ့online
က ေန e-book ေတြကိုdownload လုပ္ျပီးဖတ္တာမ်ားသည္။online မွာ၀ယ္တာကလဲအဆင္မေျပ။ ကိုိယ္လို
ခ်င္တာက တအုပ္၊ တအုပ္ထဲမွာရင္လဲ စာအုပ္ဖိုးထက္ ပို႕ခကပိုျပီးေစ်းၾကီး ေနသည္။ ပို႕ခမေပးရေအာင္ က်ျပန္ေတာ့လည္းအမ်ားျကီး ၀ယ္ရသည္။
တခါတေလ စာအုပ္ပို႕တာ တလေလာက္ျကာေအာင္ေစာင့္ရသည္။
ငယ္ငယ္ကေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္စာအုပ္သိပ္မဖတ္ခဲ့ရပါ။ ဝတၳဳ စာအုပ္ကလြဲရင္ အိမ္ကစာဖတ္တာ လဲသိပ္အားမေပး။ ဖတ္စရာ
စာအုပ္လဲဝယ္မေပးခဲ့ပါ ။အျပင္စာအုပ္ ဖတ္တာေတြ႕ရင္လဲ “အလုပ္ပ်က္တယ္၊ကိုယ့္ ေက်ာင္းစာကိုယ္မဖတ္
ဘူး” ဆိုျပီးေတာ့ဆုူ ခ်င္ၾကသည္။ အေမကေတာ့သုူငယ္ငယ္တုန္းကစာဖတ္လားမဖတ္လားမသိ ။ အဖိုး ကေတာ့
စာဖတ္သည္။ အဖိုး ဆံုးေတာ့စာအုပ္ခ်ည္းပဲေသတၲာ ႏွစ္လံုးစာက်န္ခဲ့သည္။ ေနာက္ေတာ့အိမ္ေတြတလံုး
ျပီးတလံုးေျပာင္း ရင္းနဲ႕ မိုးမိုး(အင္းလ်ား)ေရးတဲ့ ေ႐ႊတိဂံု ကိုျမင္လွ်င္ စာအုပ္ တအုပ္သာက်န္ေတာ့သည္.။

က်န္တဲ.စာအုပ္ေတြဘယ္ေ၇ာက္ကုန္လဲမသိ၊အကိုအငယ္ဆံုးပိသာခ်ိန္ နဲ႕ေရာင္းစားတာျဖစ္နိုင္သည္။
ဦးေလးကေတာ့စာဖတ္သည္။ ဒါေပမယ့္သူဖတ္တဲ့စာအုပ္ေတြက ႏိုင္ငံေရးစာအုပ္ေတြပဲျဖစ္ေနေတာ့ ျမန္မာလိုေရးထားလို႕ဘာေရးထားမွန္းသိေပမယ့္လည္း ၼၼၼအဓိပၸာယ္ေတာ့ နားမလည္။ ခ်ံဳေျပာရရင္ေတာ့ ကိုယ့္ပတ္ဝန္းက်င္မွ လူမ်ားမွာ စာသိပ္ၾကသူမ်ားမဟုတ္ၾကပါ။ တခါတေလလူၾကီးေတြအလစ္စာအုပ္ဖတ္ခ်င္ေတာ့ အိမ္နားကစာအုပ္ကိုသြားငွားျပီးစာအုပ္ခုိးခိုးဖတ္ရသည္။ ရပ္ကြက္ထဲကစာအုပ္ဆိုင္ေတြကလည္း စာေကာင္းေပေကာင္းမတင္။လူဖတ္မ်ားေသာ လြန္းထားထား၊လမင္းမိုမို၊တြတ္ပီ၊ဝိဇၨာ တို႕သာ အဓိကထားတင္သည္။ အလယ္တန္းတုန္းက လက္မေထာင္ႏိုင္ခဲ့သည္မွာ လြန္းထားထားစာအုပ္ မဖတ္ဖူးတာမရွိဟူ၍သာျဖစ္သည္။ ထိုစာအုပ္ေတြဖတ္ျပီး ဝတၳဳထဲက မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြ၊တကယ္မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အျဖစ္အပ်က္ေတြ၊ဇတ္ေဆာင္ေတြအေၾကာင္း စိတ္ကူးယဥ္ကာ တခါတရံ ကိုယ့္လက္ေတြ႕ဘဝနဲ႕ႏွဳိင္းယွဥ္ျပီး စိတ္ဓါတ္ေတြလည္းက်ခဲ့ဖူးသည္။ ထိုအခ်ိန္မွာသာ တန္ဖိုးရွိေသာစာေတြဖတ္ခဲ့ရလွ်င္ျဖင့္....

အထက္တန္းေလာက္က်ေတာ့ စာလုပ္ရတာနည္းနည္းမ်ားလာျပီး စာသိပ္မဖတ္ျဖစ္ေတာ့ေခ်။ တခါတရံအေမဖတ္ခ်င္လို႕ငွားလာေသာ သူရဇၨ၊နကၡတေရာင္ျခည္၊ေရာင္ျပန္အစရွိသည့္ မဂၢဇင္းမ်ားကိုေတာ့ ပံုမွန္ဖတ္မိသည္။ ထိုမဂၢဇင္းမ်ားထဲတြင္ပါေသာ ျဖစ္ရပ္ဆန္းၾကယ္ သရဲတေစၧ ဝတၳဳမ်ားသည္ ျဖစ္ရပ္မွန္လား မမွန္လားေတာ့ မသိ၊ ဖတ္လို႕ေကာင္းတာေတာ့အမွန္ပင္။ အေမက ဂမၻီရမဂၢဇင္းကိုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ၾကိဳက္သည္။ သူၾကိဳက္ေသာ ဘုရားရွိခိုး၊ယၾတာ၊ဂါထာမ်ားေတြ႕ျပီဆိုပါက စာအုပ္တအုပ္ထဲ ကူးထားတတ္သည္။ အလယ္တန္း၊အထက္တန္းတေလွ်ာက္ေပါင္းသင္းခဲ့ဖူးေသာ သူငယ္ခ်င္းမ်ားကလည္း ကိုယ့္လို လြန္းထားထားေလာက္ေတာင္မွမဖတ္ၾကဘူးထင္သည္။ ေက်ာင္းတြင္စာၾကည့္တိုက္ရွိသည္။သို႕ေသာ္ စာၾကည့္တိုက္တြင္စာအုပ္မ်ားကို ေသာ့ခတ္၍ထားၾကသည္။ စာၾကည့္တိုက္မွဴးဧ။္ အေၾကာင္းျပခ်က္ကတန္ဖိုးျကီးစာအုပ္ေတြကေလးေတြကို ဖတ္ခြင့္ေပးလွ်င္ကေလးေတြကစာအုပ္ေတြကိုဖ်က္စီးမွာစိုးသည္ ဟူ၍ျဖစ္သည္။ေက်ာင္းဧ။္ စာၾကည့္တိုက္မွ ေက်ာင္းသားမ်ားကိုေပးဖတ္ေသာစာအုပ္မ်ားမွာ လစဥ္ထုတ္ ေတဇ၊မိုးေသာက္ပန္းစာစဥ္မ်ား၊ အပတ္စဥ္ထုတ္ တတိုင္းေမႊးႏွင့္ ေရႊေသြးစာေစာင္မ်ားသာျဖစ္သည္။ရလုိက္မယ့္ဗဟုသုတေတြကေတာ့။ခၽြင္းခ်က္မွာ ဆရာမမ်ားသည္ကေလးမ်ားအတြက္ ေသာ့ခတ္ထားေသာစာအုပ္မ်ားကိုယူ၍ဖတ္ရံုသာမက အိမ္အထိပါယူဖတ္ႏိုင္ၾကသည္။
ကိုးတန္းေျဖျပီး၍ရေသာ ေက်ာင္းပိတ္ရက္တရက္တြင္အိမ္နားက သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ဧ။္ အိမ္ကို သြားလည္ခဲ့သည္။ သူ႕အကိုက စာေတာ္ေတာ္ဖတ္သည္ထင္သည္။စာအုပ္စင္မွာစာအုပ္ေတြအမ်ားၾကီးေတြ႕ရသည္။ က်မက စာအုပ္ေတြေလွ်ာက္ကိုင္ၾကည့္ေနတာေတြ႕ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက “နင္လိုခ်င္တဲ့ စာအုပ္ယူသြား၊ ေက်ာင္းတက္မွငါ့ျပန္ေပး” ဆိုေတာ့က်မလည္းစာအုပ္တအုပ္ေကာက္ဆြဲျပီး အိမ္ျပန္လာခဲ့သည္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့မွ စာအုပ္အမည္ႏွင့္ ေရးသူအမည္ကိုဖတ္မိသည္။ ျမသန္းတင့္ ဘာသာျပန္ေသာ “သုချမိဳ႕ေတာ္”။ ထိုစာအုပ္ကို အလြန္ၾကိဳက္သျဖင့္ သံုးခါတိတိျပန္ဖတ္ခဲ့သည္။ထိုစာအုပ္ထဲက ခရစ္ယန္ဘုန္းၾကီးဧ။္ စိတ္ဓါတ္ကိုလည္း အလြန္ေလးစားခဲ့ရသည္။ဟာစရီပါးတို႕မိသားစုတို႕ကို လည္း အသနားပိုခဲ့ရသည္။သုချမိဳ႕ေတာ္ဧ။္ ရုပ္ရွင္ကို အြန္လိုင္းတြင္ရွာေဖြၾကည့္ရွဳခဲ့ေသာ္လည္း စာအုပ္ႏွင့္အေတာ္ကြဲလြဲေနေသာေၾကာင့္အရသာမေပၚခဲ့ပါ။ သူတို႕ရပ္ကြက္ကေလးဧ။္ ဆင္းရဲပံုကို ယခုသိပ္မၾကာေသးခင္က ရုပ္ရွင္ျဖစ္ေသာ Slamdog Millionare ကိုၾကည့္ျပီးမွ ကြက္ကြက္ကြင္းကြင္းပံုေဖာ္မိသြားေတာ့သည္။
ေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဆယ္တန္းေအာင္ျပီးသည္အထိ ဘာစာအုပ္မွမဖတ္ျဖစ္ပါ။ စာေပေလာကတို႕ဘာတို႕မွာ စာအုပ္ကေလးမ်ားကို သြားေရာက္ကိုင္တြယ္ၾကည့္မိေတာ့လည္း စာအုပ္တန္ဖိုးက မိမိဧ။္ မုန္႕ဖိုးတပတ္စာ၊တခ်ိဳ႕က တလစာ မုန္႕ဖိုးမ်ားႏွင့္ သြားညီေနသည္။ အငတ္ခံျပီး စာအုပ္ဖတ္ဖို႕ကလဲ အစားအေသာက္မက္ေသာ က်မအတြက္ဘယ္လိုနည္းနဲ႕မွမျဖစ္ႏိုင္။
ေနာက္တႏွစ္၊ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ “သူ” နဲ႕ေတြ႕သည္။ သူက စာဂ်ပိုးတေယာက္ျဖစ္သည္။ သူက က်မကို “မစႏၵာ”၊ “ခင္ခင္ထူး”၊ “ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလး”၊“ေရႊဥေဒါင္း”၊“မင္းလူ”၊“မိုးမိုး(အင္းလ်ား)” စေသာ စာေရးဆရာမ်ားစြာႏွင့္ ထိေတြ႕ခြင့္ေပးခဲ့သည္။ ေရႊဥေဒါင္းဧ။္ တသက္တာမွတ္တမ္းႏွင့္ ဂ်ာနယ္ေက်ာ္မမေလးဧ။္ “သူ” အစရွိသည့္ စာအုပ္ေကာင္းမ်ားကိုလည္း သူ႕တြင္မရွိေသာ္လည္း သူဖတ္ေနက် အငွားဆိုင္မ်ားမွ မရရေအာင္ ငွားလာျပီး ဖတ္ေစခဲ့သည္။ ဆရာၾကည္မင္း(ေက်ာ္ေစာမင္း) ေရးသားေသာစာအုပ္မ်ားကိုလည္း စာအုပ္အေဟာင္းဆိုင္မ်ားမွ လိုက္ရွာဝယ္၍ လက္ေဆာင္ေပးခဲ့သည္။
သူ႕မွာကိုယ္ပိုင္စာအုပ္ေတြလည္းအေတာ္မ်ားမ်ားရွိသည္။ သူေပးဖတ္ေသာဝတၳဳမ်ားကလည္း က်မဖတ္ဖူးေသာ ဝတၳဳေတြထက္ လက္ေတြ႕ဘဝႏွင့္ပိုနီးစပ္သည္။ ဘာပဲေျပာေျပာသူႏွင့္ ေတြခြင့္ေပးခဲ့ေသာ ကံၾကမၼာကိုေတာ့ ေက်းဇူးတင္ပါသည္။
ဒီလိုနဲ႕က်မသည္ စာေကာင္းေပေကာင္းဖတ္ခ်င္ေသာလူတေယာက္ျဖစ္လာခဲ့သည္။ စာအုပ္မ်ားထဲတြင္ေက်ာ္ၾကားေသာသူမ်ားဧ။္ အထုပတၳိဖတ္ရသည္ကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သည္။ နာမည္ၾကီးေသာသူမ်ားဧ။္ ဘဝေနာက္ခံႏွင့္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရေသာအေတြ႕အၾကံဳမ်ားကို စိတ္ဝင္စားသည္။ အခုေလာေလာဆယ္ ဒဂုန္ေရႊမွ်ားေရးေသာ “ဘဝႏွင့္အေတြ႕အၾကံဳ” စာအုပ္ကို ျမန္မာစာအုပ္ဆိုင္ အင္တာနက္အေရာင္းဆိုင္မွာေတြ႕ေတာ့ဝယ္ခ်င္ေနသည္။
စာအုပ္ဖတ္ရတာကို ၾကိဳက္ေပမယ့္လည္း က်မသည္ ျမန္မာစာအေရးအသားေတာ့ အေတာ္ညံံ့သည္။ စာလံုးေပါင္းလည္းအင္မတန္မွားသည္။ ငယ္ငယ္ကစာလံုးေပါင္းမွားလို႕ အေမကခဏ၊ခဏရိုက္ခဲ့ဖူးပါျပီ။ယခုအထိစာလံုးေပါင္းကေတာ့မွားေနတုန္းပါပဲ။ “ဟထိုး” ႏွင့္ “တေခ်ာင္းငွင္” ကိုပင္ မေရးခင္ အေတာ္စဥ္းစားရသည္။ ဘယ္ဟာက ဘယ္ဘက္လွည့္တာလား ညာဘက္ကိုလွည့္တာလားကိုပင္ အေတာ္ပင္စဥ္းစားယူရသည္။ တခါတရံစဥ္းစားမိသည္မွာ ငယ္ငယ္ထဲက စာေကာင္းေပေကာင္းစာအုပ္မ်ားမ်ား ဖတ္ခြင့္ရခဲ့ျပီး ျမန္မာစာတြင္ စိတ္ဝင္စားခဲ့လွ်င္ ထိုကဲ့သို႕ေသာ အေသးအမႊား “ဟထိုး” ႏွင့္ “တေခ်ာင္းငင္” ေရာေထြးမွဳ မ်ားမွာ ေျပလည္သြားမည္သာျဖစ္သည္။

1 comment:

ကိုေဇာ္ said...

ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ စာဖတ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ဘယ္စာအုပ္ မဆို ဖတ္သင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘယ္လို ကိုယ္က ထုတ္ႏုတ္သံုးစြဲတယ္ ဆိုတာက အေရးၾကီးတာပါ။ အဆင္ေျပပါေစ။

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...